Traditionele pijnmodellen zien de pijnrespons vaak als een machine: het lichaam reageert op pijn als een machine op input. Eenvoudig gesteld zou deze aanpak beweren dat de pijn die voortkomt uit een letsel overeenkomt met het aantal pijnsignalen dat binnenkomt. Maar zoals je wellicht al hebt vermoed, is de pijnrespons veel subtieler en complexer dan dat. De pijn die we ervaren wordt grotendeels beïnvloed door onze manier van leren. Om dit te ondersteunen, hebben we een verhaal uit ons Contextual Healing programma gehaald. We maken gebruik van dit soort verhalen om de complexe concepten rondom pijn, pijnmedicatie en contextuele genezing begrijpelijk te maken. Dus ga er even voor zitten en geniet van dit boeiende verhaal.
Contextual Healing story
Dit verhaal draait om een wetenschapper die pijn bestudeert. Haar naam is Luana Colloca, een vriendelijk ogende arts en onderzoeker aan de Universiteit van Maryland. Maar laat je niet misleiden door haar vriendelijke uiterlijk. Ze bestudeert de pijnrespons door deelnemers aan te sluiten op een elektroschokmachine. Heb ik je aandacht?
Ze is vooral geïnteresseerd in hoe de controlekamer van ons brein leert om pijn te ervaren. Herinner je je het leeuwenvoorbeeld uit een eerdere blog? Waar de pijn verdween omdat de controlekamer besloot dat het niet functioneel was, omdat je moest vluchten? Welnu, Luana Colloca vraagt zich af of hetzelfde principe ook getraind en aangeleerd kan worden. Met andere woorden, kan ons brein onze pijnrespons beïnvloeden door te begrijpen wat gevaarlijk is en wat niet?
De Opzet
Stel je de volgende situatie voor. Je hebt je aangemeld voor een wetenschappelijke studie om je pijnmanagement te verbeteren. Als je bij de universiteit aankomt, word je begroet door een vriendelijk ogende vrouw. Ze neemt je mee naar een kamer en legt uit wat ze gaat doen. Ze vertelt je dat je voor een scherm komt te zitten. Nog steeds geen reden tot zorgen. Daarna sluit ze je aan op de elektroschokmachine. Je begint een beetje te zweten, maar je voelt je nog steeds redelijk op je gemak.
En dan begint het. Luana Colloca begint met het geven van zwakke schokken, die je moet beoordelen op een schaal van 1 tot 10. Vervolgens verhoogt ze geleidelijk de intensiteit van de schokken totdat je uitroept dat het een 10 is! Nu weet ze wat je pijnbereik is, en dan begint het echte experiment pas. Bij elke pijnlijke schok wordt er een rood licht op een scherm voor je weergegeven. Bij milde schokken verschijnt er een groen licht. Dit wordt meer dan honderd keer herhaald. Gelukkig, tegen het einde van het experiment, werd de wetenschapper wat milder voor je. De laatste 20 schokken waren allemaal groen, wat betekent dat je milde schokken kreeg. Na al die rode lichten voelden deze milde schokken bijna comfortabel aan. Na 15 minuten martelen is het experiment voorbij. Net als alle andere deelnemers loop je het gebouw uit, zonder te weten dat je controlekamer voor de gek is gehouden.
De Echte Opzet van de Studie
Het werkelijke doel van de studie was om te ontdekken of onze hersenen kunnen leren wat als pijnlijk wordt ervaren en wat niet. En welk effect dit heeft op onze pijnervaring. Maar hoe hebben de wetenschappers dit onderzocht? Herinner je je dat de wetenschapper wat milder voor je was aan het einde? Nou, dat was ze eigenlijk niet. Ja, ze liet je groene lichten zien, maar in werkelijkheid gaf ze je de meest intense schokken in plaats van zwakkere schokken.
Het interessante is dat je brein besloot om de hoeveelheid pijn te produceren die hoort bij het groene licht, omdat je brein had geleerd dat dit de juiste hoeveelheid pijn was. Dus wacht even..... Zelfs al kreeg je de krachtigste schokken, besloot je brein dat dit niet pijnlijk was? Alleen vanwege de groene schermen? Dat klopt.
Relevantie voor Jou
De complexiteit van chronische pijn is dat de meeste patiënten al lange tijd met de pijn leven. Denk hier eens over na. Telkens als je pijn hebt, observeert je brein wat er in je omgeving is en zoekt naar mogelijke triggers van de pijn. In het experiment waren dit de rode schermen. Maar eigenlijk hadden de rode schermen niets te maken met de pijn zelf. Het was de schok die pijnsignalen naar je controlekamer stuurde. Het rode scherm vertelde je brein alleen welke pijn gepast was. Specifieke situaties, objecten, gevoelens, gedachten, emoties of mensen kunnen allemaal fungeren als deze rode schermen in het echte leven. Deze geven je brein ten onrechte het signaal dat je in gevaar bent, en als resultaat daarvan produceert je brein pijn.
De Essentie: Signalen uit Onze Omgeving
We halen aanwijzingen uit onze omgeving over hoe we op pijn moeten reageren. Dus als je iets aan de pijn wilt doen, moet je eerst de rode schermen in je leven identificeren. Wanneer je weet welke situaties, objecten, gevoelens, gedachten, emoties of mensen je pijn triggeren, kun je deze rode schermen omzetten in groene schermen. Zoals we hebben geleerd, kan zelfs als de schok erg intens is, het zien van een groen scherm de pijnoutput verminderen. Voor patiënten met chronische pijn betekent dit dat zelfs als de fysieke verwonding nog steeds pijnsignalen stuurt, de controlekamer de geproduceerde hoeveelheid pijn vermindert. Klinkt fantastisch, toch?
Dit was het einde van dit Contextuele Genezing-verhaal, dat eigenlijk ging over de neuroplasticiteit van onze hersenen. Neuroplasticiteit is het vermogen van neurale netwerken in de hersenen om te veranderen door groei en herorganisatie. Het volgt het principe "neuronen die samen vuren, verbinden zich". Dus elke keer dat je brein pijn produceert, scant het welke triggers er om je heen zijn. En na genoeg herhalingen informeren triggers zoals een groen of rood scherm de hersenen over hoeveel pijn gepast is.
Keer je Rode Schermen om naar Groene
Dus onthoud, omdat je al een tijd pijn hebt gehad, kunnen er verschillende rode schermen in je leven zijn. Waarvan je brein heeft geleerd om een grote hoeveelheid pijn te produceren. Maar er is ook hoop. Door de rode schermen in je leven te identificeren, kunnen we ze omzetten in groene schermen. Dit betekent dat je pijnoutput veel minder zal zijn, zelfs als de pijnsignalen hetzelfde blijven.
Een uitstekende manier om je bewust te worden van je rode schermen is door je pijn in kaart te brengen met een meetinstrument. De monitor in onze app (die eind 2023 wordt verwacht) kan hier goed bij helpen. Door je pijnstatistieken te meten en ze te koppelen aan je gedachten, gedrag, activiteiten, medicijngebruik en nog veel meer, kunnen we leren wat je pijn triggert.
Dus, ben je klaar om je rode schermen om te zetten in groene schermen? Laat je gegevens achter op onze app pagina. Op deze manier ben je als eerste op de hoogte wanneer de app klaar is en ontvang je een kortingsbon om hem gratis te downloaden. Doe mee en ontdek hoe het voelt om je leven te ontdoen van alle pijntriggers.
Sluit je aan bij de de Pain-Changer Reis
Hiermee bereiken we het einde van deze blogpost. Dank voor het lezen! Indien deze inhoud enige waarde heeft geboden, moedigen we je aan om deze te delen binnen je netwerk en zo onze boodschap verder te verspreiden.
Belangrijk: Deze artikel is uitsluitend bedoeld voor educatieve doeleinden en biedt geen persoonlijk medisch advies.
Referenties
Colloca, L., Petrovic, P., Wager, T. D., Ingvar, M., & Benedetti, F. (2010). How the number of learning trials affects placebo and nocebo responses. Pain®, 151(2), 430-439.
Comentários